Veel oprechte christenen die opgroeien in een protestantse wereld hebben een diepe liefde voor de Bijbel. Ze willen trouw zijn aan Gods Woord en geloven dat alleen de Schrift  (sola scriptura) de hoogste norm voor geloof en leven is. Die intentie is bewonderenswaardig en komt voort uit eerbied voor Gods openbaring. Toch rijst de vraag: wat bedoelen we precies met “de Schrift”? Wie besloot welke boeken in de Bijbel kwamen, en met welk gezag? Hier raakt sola scriptura  aan haar